Polędwicza wyspa szczęścia

Teściowa piękną polędwice kupiła, siatę z wiktuałami wręczyła i powiedziała.
- W niedzielę jesteśmy u Ciebie na obiedzie słodziutki.
Nie dosłyszałem dobrze, ale chyba dodała. – Kucharzyć na blogu to każdy umie.
Dwa dni siedziałem przed literaturą. W książki i czasopisma się żem rzucił, ale to raczej morze niż jeziorko, horyzontu nie widać i człowiek pływa dookoła siebie, nie wiedzieć czy brzeg bliski czy mu w tym potopie przyjdzie znaleźć grób.
Za dużo, żem kupował. Najlepsza z żon, szminki i sukienki, ja, książki. – Co ci po nich? – dodaje najlepsza z córek?
Tak jak teściowa pieczyste robi - niezmienie wypowiadając formułkę „kurwości, znowu dupa z gęby wyszła” - nie robi nikt mi znany.
Z pierwszego piętra czuję aromaty dobywające się z czwartego. I krzyki – dupa z gęby wyszła, kurwości z tym gazem, jakiś nijaki on dzisiaj.
Tak to już jest - niektórzy się nie zmienią. Teściowa nie zmieni formułek, i na szczęście pieczystego, niezmiennie doskonałego, mimo stania nad nią godzinami wobec nieodgadnionej tajemnicy jaką w kuchni czyni.
Tak jak przy moim Dziadku stałem i podglądałem jak ziemniaki z cebula i kiełbasą robi. Każdy ziemniak brązowy był i chrupiący niczym frytka, cebula niespalona i kiełbasa prawie wędzona. Gapiłem się godzinami i nic.
Każdy ma swoje tajemnice, których choćby w duszę jakimś mikroskopem zaglądać nie wydobędziemy i nie dowiemy się o nich niczego.
Możemy tylko naśladować.
Chodzić tymi samymi ścieżkami, co nasi „nieobecni”, wspominać ich talent, na który parskali by śmiechem.
Mój Dziadek polędwicy chyba nie jadł nigdy w życiu.
Jemu dedykuje to danie słysząc jego śmiech, kiedy patrzy na zdjęcie powyżej i widzę jak swój wielki paluch wbija w mój misternie uformowany kopczyk ziemniaków kwitując – a po co to tak żeś zrobił, przecież patyki i kije, wszystko w dupie zgnije.
No cóż, z za Buga był i liczył się dla niego tylko smak i prostota.
Jak to było podane, znaczenia zupełnie nie miało.
Siedzi w niebie i śmieje się, że staram się jak jakiś fircyk w zalotach.

• 600 g polędwicy wieprzowej
• 12 ziaren ziela angielskiego
• 4 liście laurowe
• pół kostki masła
• 1/3 szklanki oliwy z oliwek
• 100 g parmezanu
• 1 kg ziemniaków
• puszka groszku
• cząber
• olej z rzepaku - z pierwszego tłoczenia (nie wiem czym go zastąpić, ma tak intensywny smak, że absolutnie nie znajduję słów aby go z czymś przyrównać. Mówi się o nim „oliwa północy”, nasza, genialna w smaku, aromatyczna, korzenna o nutach dymnych, wędzonych. Można, tak samo jak oliwe z oliwek nalać na talerzyk i maczać w nim dobry chleb, przegryzając serami, jak na przykład takimi - http://serypolskie.blox.pl/html - Brzucho wie co dobre. Nie ma większego fachowca od serwów Polsce. A jak on je opisuje? Czysta poezja.) 
• sól morska
• świeżo mielony pieprz 

Pomyslałem dzisiaj nie wiedzieć dlaczego (może dlatego, że myślę o nim codziennie) o moim kochanym Dziadku Bareji i ziemniakach jakie czynił, doskonałe, Rembrantowsko brązowe, impresjonistyczne na talerzu. Ale dość. Bo się rozczulam jak dzieciak.
Weźcie tą cholerną polędwicę i połóżcie na rozgrzanym do czerwoności maśle z oliwą, wcześnie zebrawszy oczywiście szumowiny, które z tego masła wyszły.

1. Smażcie polędwicę po 5 minut z każdej strony. Może być po 10 jak nie lubicie w środku prawie surowej.
2. Po 4 minutach przykrywam żeliwiak pokrywką, w którym się piecze polędwica. 
3. Przewracam na nieupieczony bok, kolejne 4 minuty i minuta pod przykrywką. Zapomniałem dodać, że zmielonymi ziołami, zielem angielskim i liśćmi laurowymi posypałem mięso.
4. W mundurkach gotuje ziemniaki – około 15-20 minut. 
5. Obieram, kiedy wystygną. 
6. Ziemniaki mielę w maszynce na cienkich „oczkach” z groszkiem wcześniej przesmażonym na oleju rzepakowym z pierwszego tłoczenia z łyżką cząbru. Odrobinę solę.
7. Zmielone ziemniaki z groszkiem i parmezanem formuje w „cycki” za pomocą natłuszczonej olejem filiżanki, z której wypadają chętnie, kiedy się ją stuka delikatnie o deskę do krojenia. Możecie to oczywiście zrobić ręcznie robiąc kule lub kształty, na jakie macie ochotę.
8. Posypuję ziemniaki odrobiną startego parmezanu. 
9. Zapiekam ziemniaczane cyce w piekarniku przez 10 minut aż zbrązowieją.
10. Tnę na cienkie plastry polędwicę i polewam sosem wytworzonym z pieczenia. 
11. Podaję z marchewką ugotowaną w małej ilości wody z masłem i kaparami. 

Smacznego Dziadki, Babcie i wszyscy inni szanowni goście.