Kurki po prowansalsku

Usłyszałem o nim w czasach, gdzie Jarociński Festiwal Rockowy grzmiał na cały kraj.

Pisałeś na kartce pocztowej lub liście: Prezes, Ustrzyki Górne, i list lub kartka dochodziły.
Szczerze powiedziawszy nie wierzyłem w to, i czym bardziej nasilały się moje wątpliwości, tym bardziej ten osobliwy fakt pragnąłem sprawdzić.
Leśny Guru, Guru Bieszczad – tak o nim mówiono.
Opuścił duże miasto, aby żyć tak jak chciał – w zgodzie z naturą.
Uciekł do lasu przed czymś, o co ja nie pytałem, a on nie wspominał.
Pokazał mi zdjęcia swojego szałasu, jak w zimie czerpie wodę z małego zamarzniętego strumyka. To było na samym początku.
Potem zbudował stajnię, trzymając w niej również zwierzęta domowe.
W ogródku miał warzywa i przyprawy.
Pamiętam do dziś smak tamtych obiadów.
W pogodne dni wystawialiśmy wielki stół na zewnątrz i w promieniach słońca zajadaliśmy się młodymi ziemniakami z koperkiem i maślanką.
Nawet powietrze było smaczne.

Pachnące iglastym lasem, żywicą, grzybami a jeśli brakowało ci pietruszki odchodziłeś od stołu kilka metrów i wracałeś z przyprawą.
Naturalny supermarket stanowił w tamtym czasie las, gdzie można było się w nim zaopatrzyć w dowolną ilość jagód, orzechów, jerzyn, grzybów – do tego darmowo.
Nieopodal płynął czysty San ze smacznymi rybami – również darmowymi.
Wódkę nabywaliśmy niestety poza leśnym supermarketem – nie za darmo – którego niewątpliwą zaletą była całodobowa obsługa, bo szanowna i jedyna właścicielka przybytku zwanego „metą” chyba nie miała w zwyczaju sypiać.
Pukało się w okienko, w których po chwili pojawiały się wyciągnięte chude ręce z butelkami. Padały tylko liczebniki, bo towar był „jeden” więc dylematów czy kupić tequile, rum, czy 20-letniego Johnny Walkera – nie mieliśmy.
Odbywało się to tak:

Puk, puk.
(otwiera się okno)
Hmmm.
Dwie – mówimy.
Masz, masz.
Dobranoc.
Taaa…

Kiedy wspominam tamte lato, widzę wielkiego uśmiechniętego brodacza, który nie bał się rzucić „cywilizacji” i żyć po swojemu, niebo na wyciągnięcie ręki z gradem nieruchomych gwiazd, muzykę świerszczy i ptaków, kolorową kwiecistą łąkę oraz las, który pachniał żywicą i grzybami – NATURĘ, której codziennie mi brakuje.
To danie chciałbym dedykować Prezesowi i tamtym wspaniałym chwilom.

Kurki po prowansalsku – porcja dla dwóch osób

• 300 g kurek 
• ząbek czosnku 
• olej do smażenia (olej rzepakowy) 
• 100 ml bulionu 
• 50 ml białego wina 
• łyżka koncentratu pomidorowego 
• 1 łyżka śmietanki 30% 
• ¼ pęczka natki pietruszki 
• pieprz 
• ¼ łyżeczki ostrej papryki 
• 1 łyżeczka ziół prowansalskich 
• mały kawałek sera lazur (2-3 dkg) 

1. Umyj kurki i osusz. 
2. Można to zrobić na patelni przez kilka minut smażąc grzyby bez tłuszczu. 
3. Kiedy zbierze się płyn, odlej go. 
4. Dodaj olej i smaż grzyby 5 minut często mieszając. 
5. Obierz czosnek i wyciśnij przez praskę. 
6. Smaż na małym ogniu kolejne 5 minut. 
7. Po tym czasie dodaj zioła prowansalskie i duś kolejne 5 minut. 
8. Do bulionu dodaj koncentrat pomidorowy i wino. 
9. Zalej nim kurki i gotuj bez przykrywki około 15 minut. 
10. Zdejmij z ognia, dodaj śmietanę, pokruszony ser i posiekaną nać pietruszki (połowę pietruszki dodaje w trakcie smażenia). 
11. Ugotuj makaron nitki, przełóż na talerz i dodaj kurki z patelni. 

Jeśli możesz, zjedz to danie na wolnym powietrzu.
Smacznego wszystkim sKURKOwańcom.