Kartoflane cappuccino z pudrem z boczku

Był okres,kiedy na działce Dziadek sadził ziemniaki. A z boczku rosły dwie jabłonie. Papierówki.
Jabłka uwielbiałem a kartofle jakoś mniej.
Nigdy nie lubiłem tej ugniecionej breji, tego rozgotowanego kleksa na talerzu nie cierpiałem.
Za smażone z cebulą i boczkiem, które często przyrządzał Dziadek dałbym się pokroić.
Kroiłem ziemniaki a Dziadek smażył.
Z boczkiem - a ja stałem z boczku i się przyglądałem, łapska prawie do gorącej patelni wkładając z niecierpliwości.
Zawsze chadzałem swoimi ścieżkami, byłem nieco z boczku i nie chodzi o mą tuszę ma się rozumieć.
Szlachecki rozmiar pojawił się u mnie dużo później.
I nie jestem przekonany czy to wina boczku.
Raczej wina.
Dziś spotkanie 3 rzeczy, które bardzo kiedyś lubiłem:
- kartofli
- jabłek
- i boczku.

Kartoflane cappuccino z pudrem z boczku – 4 porcje

• 500 g kartofli
• obierki z kartofli (upieczone w piekarniku)
• 2 łyżki oleju rzepakowego
• 200 ml soku jabłkowego
• 5 suszonych grzybów
• 200 ml śmietany 36%
• 200 ml bulionu z kurczaka
• 1 litr wody
• sól morska
• zielony pieprz
• pół łyżeczki curry w proszku 

Bulion:

• 1.2 kg korpusów z kurczaka
• 1 marchewka
• 10 cm białej części pora
• 1 łodyga selera naciowego
• 1 cebula
• 1 ząbek czosnku
• 2 ziarna pieprzu zielonego
• 2 liście laurowe
• łyżeczka tymianku
• 3 łyżeczki soli
• olej rzepakowy do posmarowania korpusów
• 1700 ml wody 

Puder z boczku:

• 5 plastrów wędzonego boczku
• 2 łyżeczki cukru pudru 

Bulion:

1. Korpusy z kurczaka smaruje olejem rzepakowym, kładę na blachę i wkładam do piekarnika rozgrzanego do 185 stopni na 45 minut.
2. Wyciągam z piekarnika i przekładam upieczone korpusy do garnka.
3. Z blachy zlewam większość tłuszczu.
4. Blachę kładę na gazie i smażę drobno pokrojone warzywa: marchew, cebulę, seler naciowy, por.
5. Smażę aż uzyskają złoty kolor (5 minut).
6. Wlewam 200 ml wody na blachę i drewnianą szpatułką zeskrobuje skarmelizowane części, które przywarły do blachy.
7. Wlewam zawartość blachy do garnka z korpusami.
8. Dolewam 1.5 l wody, zagotowuje, dodaje 3 łyżeczki soli, 2 liście laurowe, 1 łyżeczkę suszonego tymianku, 6 ziaren zielonego pieprzu i gotuje na malutkim ogniu 4 godziny.
9. Przecedzam wywar - (w mojej wersji zmieliłem całość w blenderze i przetarłem przez sito)

Zupa:

1. Obierki wrzucam na blachę i piekę przez godzinę w temperaturze 175 sotpni.
2. Olej rzepakowy wlewam na głęboką patelnie.
3. Obrane ziemniaki kroje w kostkę i wrzucam na patelnie
4. Smażę około 5 minut.
5. Solę.
6. Grzyby zalane wodą i moczone przez godzinę drobno kroję i dodaje do ziemniaków razem z płynem, w których się moczyły.
7. Dodaje łyżeczkę tymianku suszonego i 200 ml soku jabłkowego.
8. Smażę do miękkości tak, aby ziemniaki się nie rozpadły.
9. W osobnym garnku doprowadzam do wrzenia 1 litr wody.
10. Dodaje liść laurowy i po 3 ziarna ziela angielskiego i jałowca.
11. Dodaje dużą szczyptę mięty, wysuszone w piekarniku obierki kartoflane, nieobraną cebulę przekrojoną na pół i łyżeczkę soli.
12. Gotuje wywar na małym ogniu 20 minut.
13. Wywar przecedzam i dodaje do ziemniaków.
14. Dodaje 200 ml bulionu. 

Puder z boczku:

1. Boczek kładę na kratce i piekę około 15 minut w piekarniku rozgrzanym do temperatury 190 stopni.
2. Zmniejszam temperaturę do 100 stopni i piekę kolejne 15 minut.
3. Wyjmuje z piekarnika i osuszam boczek na papierowym ręczniku.
4. Mielę na proszek w młynku dodając 2 łyżeczki cukru pudru. 

Bita śmietana:
200 ml śmietany 36% ubijam z odrobiną soli na sztywną masę.

Gorącą zupę wlewam do szklanki, na wierzch kładę bitą śmietanę i posypuje pudrem z boczku.
Dekoruje suszonym plastrem ziemniaka, krótko przysmażonym na oleju rzepakowym.
Smacznego