Czas na PePe – Pietruszkowe Pieczary

Słońce uderzyło w mój balkon jako kometa. Bobi, baset, pies najlepszej z moich córek, leży na zewnątrz. Jak nie leży na balkonie czatuje w kuchni aż mi coś wypadnie z rąk i zanim ziemi sięgnie już to kochane bydle w żołądku ma.
Pęczek pietruszki z gardzieli musiałem wyciągać, bo kulinarnie nie jest uprzedzony do niczego i nawet korki od wina zajadać lubi.
Wiosną zapachniało i zielenić się zaraz będzie, ale najpierw u mnie w kuchni od wspaniałej pietruszki.
Pietruszkę, jej dwie odmiany już grecy uprawiali, choć bardziej, jako lek im służyła niż przyprawa. Teofrast, uczeń Platona opisuje ją ok. 300 roku p.n.e. Uważano ją podobnie jak seler za roślinę pogrzebową, wianki dla żałobników z niej pleciono i wieńce nagrobne, bo Grecy kojarzyli pietruszkę z Persefoną, boginią świata podziemnego oraz z Charonem, który przewoził dusze zmarłych przez Styks. Uważali, że pietruszka wyrosła z krwi greckiego herosa Archemorusa, co ni mniej ni więcej oznacza „zwiastuna zagłady.

Skąd im to do głów przyszło, aby takie konotacje w sympatycznej pietruszce odnaleźć nie wiem, ale ta ponura sława za nią ciągnęła się jeszcze długo, bo nawet średniowieczni wieśniacy uważali, że wolno kiełkujące nasiona pietruszki odwiedzają diabła, zanim kiełki wyłonią się z ziemi.
Co prawda kiedyś mylono ją z rosnącym na mokradłach trującym kropidłem Oenanathe croata ale ja po mokradłach zwyczaju szlajać się nie mam, więc bez obaw.

I jak skojarzenia z diabłem mi się spodobały to chyba tylko na diablo dobry smak tej przyprawy, która raczej w niewielkich ilościach się pojawia w kuchni, co postanowiłem zmienić i z tego diabelstwa uczynić może nie danie główne, co wyeksponowane na stole szczególnie.
Pieczary dziś odwiedzam gdzie masowo to diabelskie zielsko znalazło sobie miejsce jakby licząc, że się przede mną ukryje.

No więc, wchodzimy do pieczary by robić diabelskie czary. 

• 10 dużych pieczarek
• 1 pęczek naci pietruszki
• szklanka startego parmezanu + trochę do posypania
• masło
• oliwa z oliwek
• 1 cebula
• 1 ugotowane na twardo jajko
• pół litra białego wina
• sól i pieprz
• 1 łyżeczka tymianku 

1. Obetnij nóżki i wydrąż pieczarki, które następnie gotuj przez 10 minut w winie z łyżeczką tymianku. 
2. Odłóż w bezpieczne miejsce. Baset może żwawy nie jest ale jak ko kiedyś na stole zobaczycie, będziecie się nad pustymi talerzami zastanawiać jak on to ciężkie zadupie na nie wtargał.
3. Nóżki i wydrążone części drobno posiekaj. 
4. Cebule posiekaj drobno i przesmaż na maśle. 
5. Po kilku minutach dodaj drobno posiekane pieczarki i smaż aż farsz będzie miękki. Posól obficie.
6. Ugotuj na twardo jajko. 
7. Posiekaj bardzo drobno. 
8. Zetrzyj parmezan. 
9. Posiekaj pietruszkę. Najlepiej pod mikroskopem.
10. Przełóż gorący farsz do miski, dodaj posiekane jajko, parmezan i pietruszkę. 
11. Zrób jednolita masę. 
12. Nadziewaj pieczarki.
13. Rozgrzej piekarnik do 220 stopni, natłuść blachę oliwa z oliwek, ułóż pieczarki posyp każdą odrobiną parmezanu i zapiekaj 5 minut. 

Włala.
Podawaj na niebieskim talerzu z połowy XIX wieku z angielskiej manufaktury w hołdzie dla angielskie króla Henryka VIII, który szczególnie upodobał sobie sos z nacią pietruszki.
Smacznego.