KoKo - Kokosowy Kurczak dla Kochanej Kobietki

Nie wiem, dlaczego, szpitalne jedzenie sobie przypomniałem w tym momencie.
Po pierwsze KoKo, kokosowy kurczak, kolorowy w smaku, po drugie widok KoKo – Kochanej Kobietki, która przyszła na świat owego grudniowego mroźnego dnia, a potem przyszła pani z metalowym trzeszczącym wózkiem – prawdopodobnie specjalnie tak skonstruowanym, aby budził pacjentów – wioząc dla „świeżych” matek nieświeżą rybę: śledzia w sosie, który przypominał to, co się noworodkom wylewa często z buzi. Jestem pewien, że szpitalny kucharz właśnie stąd czerpał inspiracje.

No więc, śledź był martwy i zimny, i tak brzydki, że mógłbym go w tym momencie mianować KoKo – Kosmicznym Koszmarem.
Nie każda kuchnia zbiorowa tak mi się jawi. Na studiach jadałem wybornie, by tak rzec, na uczelnianej stołówce zaopatrywanej przez wojsko a jak wiadomo wojsko zna się na żywieniu zbiorowym jak nikt inny. Wiadomo też, że człowiek głodny to człowiek wkurzony, a jeśli dodamy do tego stały dostęp do broni palnej sprawa nie wymaga komentarza tak jak dawne, wielkie kolejki do wojskowej grochówki.
Kochana Kobitka nie z własnej woli stała się klientem szpitalnej stołówki i nie istnieje – to pewne – żaden człowiek, któremu by ona smakowała.
– Ziemniaki są szare, mięsa jest tyle, co kot napłakał, brejatanizm w wydaniu masowym. Tania breja o niewiadomym smaku – opowiada przy stole.

Skompletowałem składniki, które Kochana Kobitka lubi i zaszyłem się w kuchni.
Michael Buble sączył się z głośników a ja podskakując ze szczęścia z przeczuciem, że dziś Kochaną Kobitkę oderwę od szpitalnej traumy i smaków, choć na chwilę, za pomocą Kokosowego Kurczaka.
- To jest chyba najlepsze danie, jakie w życiu jadłam. Poproszę dokładkę – padło przy stole.
A ja padłem w wyobraźni z zachwytu.
Smacznego wszystkim Kochanym Kobitkom i Kochanym Kobieciarzom.

• 2 piersi z kurczaka (kupuje z kością więc mam wtedy 4 kawałki kurczaka, około 800-1000g mięsa - dla jasności bo okazuje się, że nie dla wszystkich pierś z kurczaka to konstrukcja zrobiona z 2 kawałków)
• 250 ml bulionu (cielęcy lub z drobiowy)
• 300 ml mleczka kokosowego (lub 6-8 łyżek wiórków kokosowych i 300 ml śmietanki 30-36%)
• zielona długa i cienka fasolka szparagowa z puszki
• 6 ząbków czosnku
• 1 cytryna (dobrze umyta)
• łyżka kurkumy
• łyżeczka proszku curry (niekoniecznie)
• 15-20 listków bazylii
• łyżka posiekanej pietruszki
• gałązka świeżego rozmarynu
• łyżeczka cukru
• 2 łyżki startego świeżego imbiru
• 2 duże ostre papryczki chili
• sól
• kolorowy pieprz 

Piersi kurczaka polej oliwą z oliwek, dodaj kilka listków bazyli, kilka listków rozmarynu i pietruszkę.
Posyp obficie kolorowym pieprzem.
Zostaw na noc w lodówce, ale nie jest to konieczne.
Rozgrzej głęboką patelnię i połóż na niej kurczaka.
Dodaj pokrojony w plasterki czosnek, gałązkę rozmarynu, łyżkę kurkumy, łyżeczkę proszku curry i dwie łyżki startego świeżego imbiru.
Smaż kurczaka po 5 minut z każdej strony.
Na końcu wsyp łyżeczkę cukru, aby się skarmelizował.
Wcześniej przygotuj sos kokosowy.
Do rondelka wlej 250 ml bulionu a kiedy się zagotuje dodaj mleczko kokosowe.

(Mleczko kokosowe można robić z wiórków kokosowych i śmietanki. Kiedy robię nalewkę kokosową, po odcedzeniu zostają mi przesiąknięte spirytusem wiórki, które można trzymać w lodówce nawet rok i używać do robienia sosu kokosowego). To tak na malutkim marginesie. 

Gotuj sos kilka minut.
Pokrój drobno papryczki, wrzuć do kurczaka i dodaj sos.
Cytrynę przekrój na pół i dodaj do kurczaka.
Dodaj liście bazylii.
Przykryj patelnię pokrywką i duś na małym ogniu 40 minut.
Zdejmij z ognia i wrzuć fasolkę szparagową.
Podaję do tego ryż i pozostałą fasolkę szparagową z odrobiną drobno posiekanej pietruszki i kilkoma kroplami sosu tabasco i trzema ziarenkami ziela angielskiego zmaltretowanego w moździerzu.