Młode ziemniaki z anyżkiem i fetą

W 1588 roku zastępca słynnego Pizzarra, wysłał kilka bulw ziemniaka suwerenom hiszpańskim, którzy podarowali go papieżowi. Ten z kolei powierzył ich zbadanie botanikowi Pierrowi de L’Ecluse, zwanemu Clusiusem. Botanik chcąc je skatalogować, wybrał dla nich wdzięczną nazwę: taratufle, czyli „małe trufle”.

Papież zniekształcił przypadkowo nazwę na tartufoli, Niemcy przemienili ją na Kartoffel, Rosjanie na kartoszka, a Francuzi na tartouste.
Przez ponad 200 lat ziemniaki nie cieszyły się popularnością i jeszcze w XVIII za panowania Ludwika XVI –  z bożej łaski Arcychrześcijańskiego króla Francji i Navarry – uważano je za pożywienie, co najwyżej dla świń – jak nazywano również francuskich jeńców.

Po bu stronach Renu uważano w owym czasie, że ziemniaki mogą wywoływać trąd.
Zjadane zapewne na surowo i ze skórką, trądu wyrządzić nie podobna były, ale widowiskowe sensacje zdrowotne i owszem, co skutecznie odstraszało potencjalnych amatorów.
Mimo panującego głodu nie chciano się z ziemniaczaną bulwą zaprzyjaźnić a nawoływania wojskowego aptekarza Antoine-Auguste Permentiera, który zapoznał się z nią w niewoli, wracając z wojny siedmioletniej z Westfallii. Bulwę rosnącą w nazywano tam kartofell. 

Ludwik XVI posunął się do fortelu, który miał uczynić ziemniaki towarem – przyjaznym dla ludzi.
W Neuilly gdzie dokonywał przeglądu wojska obsiał mały skrawek ziemi a gdy krzaki ziemniaczane się zazieleniły, kazał żołnierzom, pod bronią, pilnować zagonu.
Jak się można domyślać zajście owo wzbudziło zainteresowanie i całe rodziny przychodziły podglądać czegóż to pilnują królewscy żołnierze: „bo jeśli to zielsko pilnuje królewskie wojsko musi być one dobre i dla nas”.

Król liczył, że bulwy będą wykradane przez ciekawskich, więc w nocy ziemniaczanego zagonu pilnowano jakby mniej uważnie. Złodzieje wykradali królewskie bulwy robiąc im prawdziwą „reklamę”.

Kiedy ziemniaki zakwitły – ich kwiaty są rzeczywiście wyjątkowo piękne – król przystroił nimi swój kapelusz, co dwór uznał oczywiście za bardzo urocze, i na co zareagowała ówczesna moda.

Na pięknych fajansach z Moustiers oraz materiałach z Jouy zaczęły pojawiać się „ziemniaczane kwiaty” a żółte bulwy na stołach, choć jak wiadomo nie stało się to od razu i długa była ich droga do dzisiejszej popularności. 

Mój Dziadek przygotowywał mi je w najprostszy z możliwych sposobów, nie licząc pieczenia w ognisku, którego w domu niestety nie posiadaliśmy, smażąc na patelni na kolor złotobrązowy
z dodatkiem cebuli i pokrojonej w półplasterki kiełbasy lub boczku.
Uwielbiałem ziemniaki przyrządzane w ten sposób. 

Rzadko dziś spożywam to danie gdyż jedzone w nadmiarze może skutecznie pozbawić nas wątroby, ale w lżejsze formie i nieco bardziej aromatycznej – robią do dziś.
A dziś z anyżkiem, mimo, że na pierwszy rzut oka może się to wydać nieco nie na miejscu.

Młode ziemniaki z anyżkiem i fetą dla dwóch osób z dobrym apetytem

• 600 g młodych ziemniaków (użyłem bardzo małych ziemniaków równej wielkości)
• 5 ząbków czosnku
• 1 duża cebula
• płaska łyżeczka anyżku
• pół kapusty pekińskiej
• 2 ogórki małosolne
• puszka zielonego groszku
• 3 liście laurowe
• łyżeczka cząbru
• 200 g fety
• 3 -4 łyżki sosu sojowego
• 1 łyżka octu balsamicznego
• kawałek ostrej papryczki chilli – (5 cm)
• sól i kolorowy pieprz do smaku
• opcjonalnie - rillettes lub 100-150 g mielonego mięsa (wcześniej usmażonego)

1. Rozgrzej patelnię i polej olejem rzepakowym z pierwszego tłoczenia (5-6 łyżek oleju)
2. Wrzuć na patelnie ziemniaki.
3. Minutę podsmaż i dodaj czosnek w łupinach i przekrojona na 4 części cebulę – również w łupinie.
4. Smaż znowu minutę, dodaj liść laurowy i anyżek.
5. Ziemniaki posyp solą i kolorowym pieprzem.
6. Smaż 5 minut a następnie przykryj pokrywką.
7. Duś 10 minut często potrząsają patelnią.
8. Po tym czasie dodaj poszatkowaną kapustę pekińską.
9. Dodaj również sos sojowy i ocet balsamiczny.
10. Po 5 minutach dodaj groszek z puszki, cząber, (w tym momencie dodaj mięso jeśli chcesz aby danie miało wędzony, ogniskowy posmak)
11. Ponownie duś 5 minut. 
12. Minutę przed końcem dodaj fetę.
13. Zdejmij z patelni i dodaj pokrojone w plasterki ogórki małosolne.
14. Jeśli potrzeba dodaj oleju rzepakowego w trakcie smażenia.

Smacznego